-
1 σπλάγχνον
A ), inward parts, esp. the heart, lungs, liver, kidneys, which in sacrifices were reserved to be eaten by the sacrificers at the beginning of their feast (distd. from ἔντερα, κοιλίη, A.Ag. 1221, Hdt.2.40, cf. Arist. PA 667b3); σπλάγχνα πάσαντο ll.1.464, Od.3.9; δῶκε δ' ἄρα σπλάγχνων μοίρας ib.40; , cf. Ar. Pax 1105 (hex.): hence, sacrificial feast, Id.Eq. 410, V. 654, SIG1002.4 (Milet., v/iv B.C.), 1044.39 (Halic., iv/iii B.C.), Test.Epict.6.17, etc.; also as used in divination,σπλάγχνων τε λειότητα A.Pr. 493
, cf. E. Supp. 212, El. 828, 838, Aeschin.3.160.2 any part of the inwards, ὑπὸ σπλάγχνων ἐλθεῖν to come from the womb, of a babe, Pi.O.6.43, cf. N. 1.35;τῶν σῶν.. ἐκ σπλάγχνων ἕνα S.Ant. 1066
;μητρὸς ἐν σπλάγχνοις IG14.1977
: so in sg.,τὸ κοινὸν σ. οὗ πεφύκαμεν A.Th. 1036
; of the lungs, μόχθοις ἀνδροκμῆσι φυσιᾷ ς. Id.Eu. 249; τοῦ γείτονος αὐτῷ (sc. τῷ ἥπατι) σπλάγχνου, of the spleen, Pl.Ti. 72c.3 οἱ παῖδες ( children)σπλάγχνα λέγονται Artem.1.44
, cf.5.57.II metaph. (like heart), the seat of the feelings, affections, esp. of anger,σ. θερμῆναι κότῳ Ar.Ra. 844
; τὰ σ. ἀγανακτεῖ ib. 1006;μομφὰς ὑπὸ σπλάγχνοις ἔχειν E. Alc. 1009
: generally, of anxiety, A.Ag. 995 (lyr.);σπλάγχνα δέ μου κελαινοῦται Id.Ch. 413
(lyr.); of love,ἐκύμηνε τὰ σ. ἔρωτι καρδίην ἀνοιστρηθείς Herod.1.56
;παιδὸς ὑπὸ σπλάγχνοισιν ἔχει πόθον Theoc. 7.99
, cf. D.H.11.35, AP5.55 (Diosc.), etc.; of pity, LXX Pr.12.10, Ep.Phil.1.8, 2.1, etc.; ὑπὲρ σπλάχνου 'for pity's sake', BGU1139.17 (i B.C.); so S.Aj. 995, E.Or. 1201, Hipp. 118; ἀνδρὸς σ. ἐκμαθεῖν to learn a man's ' heart', Id.Med. 220;ἀνδρὸς πονηροῦ σ. οὐ μαλάσσεται Men.Mon.31
; σ. σιδηροῦν, of Epaminondas, Epicur.Fr. 560.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σπλάγχνον
-
2 μομφή
A blame, reproof, Pi.N.8.39;μομφῆς ἄτερ τέθνηκεν A.Th. 1015
; cause of complaint,μομφὰν ἔχειν τινί Pi.I.4(3).36
; ἕν σοι μομφὴν ἔχω in one thing I blame thee, E.Or. 1069;μομφὰς ὑπὸ σπλάγχνοις ἔχειν Id.Alc. 1009
;πρός τινα μ. ἔχειν Ep.Col.3.13
: c. gen.,μ. ἔχων ξυνοῦ δορός S.Aj. 180
(lyr.); . -
3 σπλαγχνον
τό (преимущ. pl.)1) анат. внутренность (главным образом сердце, легкие, печень и почки, на которых совершались гадания и которые съедались участниками жертвенного пира) Hom., Her., Aesch., Arph., Arst.2) материнская утроба; чревоὑπὸ σπλάγχνων ἐλθεῖν Pind. — родиться на свет, τῶν σῶν ἐκ σπλάγχνων εἷς Soph. твое дитя
3) перен. сердце, душа(σ. τινὸς ἐκμαθεῖν Eur.)
μομφὰς ὑπὸ σπλάγχνοις ἔχειν Eur. — таить в душе упреки;σπλάγχνα ἐλέους NT. — сердечная жалость, милосердие -
4 σπλάγχνον
σπλάγχνον, τό, gew. im plur. τὰ σπλάγχνα, die Eingeweide, bes. die edlen, die der Brust, Herz, Lunge, Leber, Nieren, Milz, die, am Opferfeuer geröstet, zu Anfang des Opferschmauses von den Versammelten verzehrt wurden; σπλάγχν' ἐπάσαντο, Il. 1, 464. 2, 421 u. sonst oft, wie Ar. Pax 1058; σὺν ἐντέροις τε σπλάγχνα τρέπουσ' ἔχοντες, Aesch. Ag. 1194. Daher auch überhaupt der Opferschmaus, das Verzehren des vom Opfer übriggebliebenen Fleisches, visceratio, Ar. Vesp. 654 Equ. 408 u. öfter. – Ἠλϑεν ὑπὸ σπλάγχνων, Pind. Ol. 6, 43 N. 1, 35, ist = er wurde geboren; der Mutterleib, δεινὸν τὸ κοινὸν σπλάγχνον, οὗ πεφύκαμεν, Aesch. Spt. 1022 (auch Lunge, πολλοῖς δὲ μόχϑοις φυσιᾷ σπλάγχνον Eum. 249); dah. τῶν σῶν ἐκ σπλάγχνων ἕνα νέκυν ἀντιδοὺς ἔσει, Soph. Ant. 1053, d. i. aus deinen nächsten Verwandten. – Bei Dichtern, wie unser Herz, der Sitz der heftigsten Leidenschaften, des Zorns, der Liebe, auch des Mitleids: σπλάγχνα δέ μου κελαινοῠται πρὸς ἔπος κλυούσῃ, Aesch. Ch. 407; ὁδὸς ἀνιάσασα δὴ μάλιστα τοὐμὸν σπλάγχνον, Soph. Ai. 974; μομφὰς οὐχ ὑπὸ σπλάγχνοις ἔχειν, Eur. Alc. 1012; σπλάγχνα ϑερμαίνειν κότῳ, Ar. Ran. 843; τὰ σπλάγχν' ἀγανακτεῖ, 1004; ὑπὸ ο πλάγχνοις ϑαρσαλέως τρηχείην ἀνίην οἴσω, Ep. ad. 18 (XII, 160). – Auch ἀνδρὸς σπλάγχνον ἐκμαϑεῖν, sein Innerstes, Eur. Med. 220. – Vgl. auch σπλαγχνίζομαι.
Перевод: с греческого на все языки
со всех языков на греческий- Со всех языков на:
- Греческий
- С греческого на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский